سرقت علمی یا همان Plagiarism در مقالات و پایان‌نامه‌ها و آثار علمی اتفاق می‌افتد. شبهات بسیاری از سرقت علمی در پژوهشگران و جامعه علمی وجود دارد و جامعه علمی گاهاً بر روی مخصوصاً میزان سرقت علمی اشتراک نظر جامعی ندارند. در این مطلب در گام نخست به مصداق و موارد سرقت علمی خواهیم پرداخت و سپس به بحث در باره اینکه چه میزان از سرقت علمی مورد قبول فضای علمی است می‌پردازیم.
در چه شرایطی مقاله مصداق سرقت علمی محسوب می شود؟
بر طبق فرهنگ لغت آنلاین Merriam-Webster، سرقت علمی یا Plagiarism به این معانی می‌باشد:
– دزدیدن و یا مال خود نمودن ایده و یا صحبت دیگران
– استفاده از تولیدات دیگران بدون ذکر منبع
– سرقت کلی ادبی (به شکلی که مثلاً داستان یا اشعاری را اذعان خود نمود در حالیکه در واقع اینگونه نیست)
– ارایه ایده جدید و یا محصولی جدیدی که از یک منبعی که در حال حاضر وجود دارد بدون اینکه نامی از این منبع برده شود.
در حقیقت
در دزدی علمی یک فرد اثر کسی دیگر را در وهله اول به سرقت می‌برد و بعد از
آن به افراد دیگر در مورد آن دروغگویی می‌کند. بنابراین، در سرقت علمی دو
عمل غیراخلاقی بزرگ رخ می‌دهد.